Voorjaar 1975, ergens op een circuit van een rijschool in de buurt van Magny-Cours. Een 20-jarige man is net 15 minuten te laat aangekomen achter het stuur van een gammele Renault 16, zichtbaar geïrriteerd na een lekke band zonder reserveband. De andere kandidaten plagen zachtjes: "Dus, die kleine jongen uit Saint-Chamond, hebben we mechanische problemen?" Maar in werkelijkheid was deze vertraging perfect berekend . Terwijl iedereen hem als een amateur behandelde, observeerde hij rustig welke auto de snelste tijden neerzette. Hij ging op weg naar auto nummer 4, de rode. Resultaat? Hij finishte als eerste in zijn klasse.
Deze jongeman heet Alain Prost . En dit vermogen om altijd drie stappen vooruit te denken, om intelligentie te verkiezen boven blinde risico's, tja, dat zal zijn hele carrière bepalen. Maar wat minder bekend is, is dat het ook zijn persoonlijke autokeuze zal bepalen . Want als je op het circuit de bijnaam "de professor" krijgt, koop je niet zomaar een auto.
{dia's}
Ik ben dus altijd gefascineerd geweest door dit contrast. Aan de ene kant heb je iemand die met 300 km/u in Formule 1-auto's rijdt , aan de andere kant iemand die op een scooter door Genève rijdt en alleen een Renault en een oude Mustang bezit. Hoe kan een viervoudig wereldkampioen, met een geschat vermogen tussen de 100 en 185 miljoen euro, zulke... normale smaken hebben?
Vandaag vertel ik je het verhaal van een man wiens filosofie van meten en rekenen zijn Formule 1-overwinningen net zo sterk beïnvloedde als zijn dagelijkse autokeuzes. Een verhaal dat ons meeneemt van Saint-Chamond naar Genève, via een paar uitgebrande auto's en een Ferrari F40 die hij nooit wilde besturen.
De wortels van de professor
Om Alain Prost en zijn auto's te begrijpen, moet je eerst begrijpen waar hij vandaan komt. Lorette, vlakbij Saint-Chamond in de Loire, 1955. Zijn vader André maakt meubels, zijn moeder Marie-Rose is van Armeense afkomst. Niets flamboyants, een ambachtsfamilie met eenvoudige waarden. Het familiehuis aan de rue Dugas-Montbel herbergt de meubelmakerij op de begane grond – wij wonen dus boven de werkplaats .
En dan is er Daniel, zijn oudere broer. Daniel, die alles in Alains leven zal veranderen. Gepassioneerd door de autosport, maar lijdend aan een hersentumor, draagt hij het virus over op zijn broertje. Hij was het die Alain in 1970 meenam naar Antibes om karten te ontdekken , toen de jongen pas 14 jaar oud was. Daniel zal er altijd zijn om Alain aan te moedigen, tot aan zijn tragische dood in september 1986, toen zijn broer al de top bereikte.
Kijk, als je in zo'n gezin opgroeit, leer je de waarde van dingen . Je verspilt niet, je denkt na voordat je koopt, je geeft prioriteit aan het nuttige boven het spectaculaire. Dat is de eerste sleutel tot het begrijpen waarom Prost nooit een supercarverzamelaar is geweest.
De school van intelligentie in plaats van kracht
Al snel viel de jonge Alain op door zijn aanpak. Waar andere coureurs er vol voor renden, observeerde, analyseerde en berekende hij . Die beroemde finale van de Winfield School was een perfect voorbeeld van zijn mentaliteit. Te laat komen met een rotte R16, maar die tijd daadwerkelijk gebruiken om de concurrentie te bestuderen en de beste auto te kiezen - dat is pure Prost .
En deze intelligentie beperkt zich niet tot autorijden. Vanaf het begin van zijn Formule 1-carrière ontwikkelde Prost een zuinige benadering van racen. Waarom zou je je banden en motor verslijten als je kunt winnen door slimmer te zijn? Waarom roekeloze risico's nemen als je het juiste moment om aan te vallen kunt inschatten?
Hij kreeg terecht de bijnaam 'Professor'. Jackie Stewart zelf, zijn rolmodel, verklaarde in 1987: 'Ik ben blij dat Alain mijn record overneemt; hij verdient het. Hij is zonder twijfel de beste coureur van zijn generatie.'
Bekijk onze selectie van meer dan 1500 modellen. Blader door onze verschillende categorieën: Franse auto's, buitenlandse auto's, sport- en racewagens, professionele voertuigen en per tijdperk.
De auto's van Alain Prost: een les in nederigheid
Oké, nu we de situatie hebben geschetst, laten we het over zijn auto's hebben. Want eerlijk gezegd, dit is waar het spannend wordt . Wat verwacht je van een viervoudig wereldkampioen? Een garage vol Ferrari's, Lamborghini's en Porsches? Nou, denk nog maar eens goed na.
Alain Prost is de man die in Genève in een Renault rijdt en zich op een scooter verplaatst om de drukte te vermijden. Echt waar. De man die 51 Grands Prix won, die records heeft die al jaren standhouden, en die zijn scooter verkiest boven een Bugatti.
Maar wacht, ik heb een smakelijke anekdote voor je . Op een dag stopte Prost bij een tankstation om te tanken. De pompbediende keek hem aan en zei: "U had gelijk, meneer Arnoux, die Prost is echt een rotzak!" De arme man had hem aangezien voor René Arnoux . Kun je je de situatie voorstellen? De viervoudig wereldkampioen die beledigd werd door een pompbediende die hem niet eens herkende!
We leven natuurlijk in de jaren 90, het kampioensimago wordt vooral overgebracht via tv en overwinningen in de kofferbak. Ik heb het constant over luxe auto's. Bovendien merk ik dat veel van mijn klanten op bernardminiatures.fr ook gepassioneerd zijn door dit tijdperk. De jaren 90 waren de gouden eeuw van raceauto's, maar ook van iconische straatmodellen.
Bij mij vind je meer dan 1500 miniaturen, voornamelijk op schaal 1/43, die dit verhaal vertellen. Renaults uit de Prost-jaren natuurlijk, maar ook het hele scala aan auto's dat dit decennium kenmerkte. Oké, ik waarschuw je alvast: ik ben geen grote verzamelaar, dus ik heb vaak maar één of twee exemplaren van elk model. Maar dat maakt het juist zo charmant: elke miniatuur heeft zijn eigen verhaal.
Verzending is gratis voor bestellingen boven de € 75 in Frankrijk, en ik zorg ervoor dat alles goed wordt ingepakt met noppenfolie, want deze autootjes breken snel. Neem een kijkje op bernardminiatures.fr als je geïnteresseerd bent - en je zult zien dat ik zelfs een paar modellen uit het Prost-tijdperk heb die zeker de moeite waard zijn.
{aanbevolen_collectie}
Laten we nu teruggaan naar de kern van de zaak. Deze eenvoud van Prost verbergt iets diepers . Een ware levensfilosofie, gevormd door soms dramatische gebeurtenissen.
Gedwongen ballingschap en de gevolgen ervan
1983 was het jaar dat alles zou veranderen in het persoonlijke leven van Alain Prost. Na zijn dramatische breuk met Renault , waar hij openlijk kritiek uitte op de betrouwbaarheid van Franse motoren, viel heel Frankrijk hem aan. De media, de fans en zelfs... de arbeiders in de Renault-fabriek.
En toen liep het volledig uit de hand. Ontevreden medewerkers doken op bij zijn huis in Saint-Chamond en staken twee van zijn auto's in brand . Niet één, niet drie - twee auto's die in rook opgingen, pal voor zijn huis. Hij kreeg zelfs dreigende telefoontjes. In totaal brandden drie van zijn auto's tot de grond toe af.
Kun je je het trauma voorstellen? Je wint races voor Frankrijk, en Fransen steken je auto's in brand omdat je kritiek hebt op een defecte motor . Prost heeft geen keus: hij pakt zijn hele gezin in en vertrekt naar Sainte-Croix, Zwitserland. Een ballingschap dat tot op de dag van vandaag voortduurt.
En misschien komt het daar allemaal samen. Als je je auto's in rook hebt zien opgaan door jaloezie en menselijke domheid, relativeer je het belang van uitrusting . Je begrijpt dat het belangrijkste niet de mooiste auto is, maar de veiligheid van je gezin.
De Ferrari F40 die hij nooit heeft gereden
Nou, er is één uitzondering op deze lijst met bescheiden auto's. In 1990, toen Prost tekende bij Ferrari, gaf de Scuderia hem een F40 . Weet je, de F40 is niet zomaar iets - het is de laatste Ferrari die Enzo Ferrari persoonlijk goedkeurde voor zijn dood. Een raket van 478 pk, van 0 naar 100 in 4,1 seconden, topsnelheid van 324 km/u.
De droom van elke liefhebber van fijne mechanica, met andere woorden . Behalve dat Prost... nou ja, Prost kan het niets schelen. Hij neemt de sleutels beleefd aan, bedankt hartelijk, heel vriendelijk, en verkoopt hem vrijwel direct zonder er zelfs maar in te rijden.
Wacht, besef je wat er net is gebeurd? Die gast weigert in een F40 te rijden die Ferrari aanbiedt ! Als iemand me een F40 zou aanbieden, zou ik er denk ik mee in de garage slapen. Maar Prost, nee. Voor hem is een F40 gewoon een log en gevaarlijk object op de openbare weg.
En misschien heeft hij wel gelijk, hoor. Volgens de logica van zijn professor: wat is het nut van een auto met 324 km/u als je op wegen rijdt waar de maximumsnelheid 80 is? Je kunt net zo goed een goede, betrouwbare Renault hebben die zijn werk doet zonder dat je het merkt.
De invloed van zijn mentor Niki Lauda
Prost leerde deze pragmatische aanpak ook van zijn teamgenoot en mentor bij McLaren: Niki Lauda . De Oostenrijker, die het vreselijke ongeluk op de Nürburgring in 1976 overleefde, had een zeer technische en afstandelijke visie op de auto ontwikkeld.
Voor Lauda was een auto slechts een stuk gereedschap. Hij hoefde niet mooi of indrukwekkend te zijn, hij moest gewoon efficiënt zijn . Deze filosofie had een grote impact op Prost, die vaak vertelt hoe Lauda hem leerde emotie te scheiden van prestaties.
Op het circuit rijd je met je lef en je verstand. Op de weg rijd je met je verstand . Dit is misschien wel de belangrijkste les die Prost leerde tijdens zijn tijd bij McLaren.
De onverwachte vriendschappen van de professor
Maar hé, Prost is niet alleen een koele rekenaar. Hij heeft ook zijn passies en vriendschappen, soms verrassende . Neem bijvoorbeeld zijn vriendschap met Alain Delon. Ja, de legendarische acteur en grote Ferrari-fan.
Delon was een vaste waarde in de paddock in de jaren 80 en 90, vooral tijdens de epische duels tussen Prost en Senna. Twee mannen die complete tegenpolen leken : aan de ene kant de flamboyante acteur die dol was op mooie Italiaanse machines, aan de andere kant de discrete coureur die de voorkeur gaf aan zijn Renault. En toch ontstond er een ware vriendschap.
Misschien bewonderde Delon deze eenvoud in Prost? In een wereld vol glitter en overdaad bleef Alain authentiek . Hij hoefde niet met zijn rijkdom te pronken of de ster uit te hangen. Zijn legitimiteit kwam voort uit zijn 51 overwinningen, niet uit zijn garage.
De les van zijn grootmoeder Lucie
Bovendien erfde Prost deze eenvoud ook van zijn grootmoeder Lucie . Een vrouw die alomtegenwoordig was in zijn leven en hem de waarden van bescheidenheid en hard werken bijbracht. Wanneer Prost gevraagd wordt wie de mensen zijn die hem het meest hebben beïnvloed, noemt hij altijd eerst zijn grootmoeder.
Lucie was de belichaming van gezond verstand . Geen behoefte aan glitter en glamour, alleen aan integriteit en eerlijkheid. Waarden die perfect passen bij het beeld dat we van Prost hebben: een discrete, efficiënte kampioen die niet in de schijnwerpers staat.
En dan is er zijn moeder, Marie-Rose, een vrouw met een constante levensvreugde, ondanks alle uitdagingen. Zelfs wanneer de auto's van haar zoon in brand vliegen, blijft ze glimlachen en moedigt ze hem aan om door te gaan . Ook dat vormt karakter.
De levensstijl van een discrete kampioen
Alain Prost is nu 69 jaar oud en woont nog steeds in Zwitserland. Met een geschat vermogen tussen de 100 en 185 miljoen euro kon hij zich alles veroorloven . Een verzameling supercars, een jacht, een privéjet – het complete pakket voor een verveelde miljardair.
Maar nee. De professor rijdt nog steeds in een Renault en verplaatst zich op een scooter door Genève . Hij heeft zijn oude Mustang behouden, waarschijnlijk meer uit nostalgie dan uit passie. Maar over het algemeen weerspiegelen zijn autokeuzes nog steeds dezelfde filosofie: efficiëntie gaat boven uiterlijk vertoon.
Ik vraag me soms af wat jonge coureurs van tegenwoordig zouden denken als ze dat zouden zien . Degenen die Lamborghini's en McLarens verzamelen, die Instagram-verhalen maken in hun garage... Begrijpen ze dat ware luxe, voor een kampioen als Prost, misschien juist is dat hij niets hoeft te bewijzen?
Gratis verzending vanaf € 75, zorgvuldig beschermde verpakkingen en meer dan 1.000 tevreden klanten. Ontdek waarom verzamelaars ons vertrouwen.
De nalatenschap van de professor
Want uiteindelijk is dat misschien wel de grootste les die Alain Prost ons heeft geleerd . In een sport waar ego en geld vaak de overhand nemen, wist hij altijd met beide benen op de grond te blijven. Zijn 51 overwinningen, zijn vier wereldtitels, zijn decennialange records – dit alles heeft hem nooit van de grond gekregen.
Als Jackie Stewart zegt dat Prost zijn record verdient te verbreken, is dat niet onbelangrijk . Stewart was in de jaren 70 al de belichaming van klasse. Het feit dat hij het stokje zag overdragen aan iemand die dezelfde waarden deelde, moet hem gerustgesteld hebben over de evolutie van de sport.
En dan is er nog dit beeld, waar ik vaak aan denk. Prost op een scooter door de straten van Genève, helm op zijn hoofd, anoniem tussen de andere gebruikers . Niemand herkent hem, niemand vraagt hem om een handtekening. Hij is gewoon een gewone man die aan het winkelen is.
Prachtig toch? In een wereld geobsedeerd door imago en herkenning, de vrijheid hebben om onzichtbaar te blijven. Misschien is dat wel Alain Prosts ware luxe: vredig kunnen leven, zonder een rol te hoeven spelen.
Conclusie: Meer dan een kampioen, een filosofie
Het verhaal van Alain Prost en zijn auto's is dus veel meer dan het verhaal van een kampioen en zijn auto's . Het is het verhaal van een man die ondanks de glorie zijn waarden wist te behouden, die authenticiteit verkoos boven glitter, eenvoud boven vertoon.
Van die rottige Renault 16 waarmee hij te laat aankwam bij zijn Winfield-finale tot zijn huidige Renault die hij in Genève rijdt, er is een perfecte consistentie . Prost heeft nooit geprobeerd indruk te maken met zijn autokeuzes. Hij streefde simpelweg naar efficiëntie.
Die Ferrari F40 die hij verkocht zonder erin te rijden, vat het allemaal samen. De wijsheid hebben om af te wijzen wat je niet bevalt, zelfs als het gratis en prestigieus is . Dat is professorniveau.
En als ik naar mijn miniaturen uit die tijd kijk, zeg ik tegen mezelf dat ze allemaal dit verhaal vertellen . Dat van een tijd waarin kampioenen nog normaal konden zijn, waarin prestaties niet per se synoniem waren met overdaad.
Alain Prost, viervoudig wereldkampioen in een Renault . Alleen hij kon zoiets voor elkaar krijgen. En misschien noemen we hem daarom wel de Professor: omdat hij ons nog steeds les geeft, zelfs 30 jaar na zijn pensioen.
